Schuldgevoel. Het stond vorige week bovenaan het lijstje van de deelnemers aan mijn workshop van de dingen die je niet meer wilt als mama. Dat is niet zo verwonderlijk. We willen het als ouder graag goed doen, logisch. Alleen, het is verdomd moeilijk en we hebben maar weinig handvatten meegekregen.

“Ik voel me schuldig omdat…”

• “… ik weer hard geroepen heb.”
• “… ik dingen gezegd heb die ik eigenlijk niet wil zeggen.”
• “… ik ze niet op tijd in bed, op school,… heb gekregen”
• “… het me weer niet gelukt is om rustig te blijven”
• “… ik ze heel de avond voor TV heb gezet.”
• “… ik ze al twee koeken heb gegeven en we zijn nog maar juist          thuis.”
• “… het weeral uit de hand is gelopen.”
• “… ik het gevoel heb dat ik het steeds ‘verbrod’ met mijn                  kinderen.”
• “… ik soms denk “Ik kan/wil nu niet in de buurt van mijn kinderen      zijn. Ik word horendol van hen.” 

Deze gedachten en bijhorend schuldgevoel kunnen zo alles verterend zijn dat je er helemaal in vastloopt.  Eerlijk gezegd, je loopt ook vast. Het is absurd als je je zo voelt om van jezelf te verwachten dat je dan de kalmte zelf bent die rustig maar standvastig nee zegt als je kind over een grens gaat. Het is absurd om dan van jezelf te vragen om met geduld en inleving oprecht te luisteren naar het kleine grote drama dat je kind die dag heeft meegemaakt.  Dat gaat niet.

Integendeel. Als je innerlijke ballon gedomineerd wordt door een gevoel van schuld, kan je er bijna van op aan dat hoe je dan ook reageert op situaties met je kind, dat het waarschijnlijk toch niet uitdraait zoals je zou willen. En dat is natuurlijk extra brandstof voor je schuldgevoel.

Wil dit zeggen dat het niet anders kan dan vast geraken in die vicieuze cirkel? NEE
Wil dit zeggen dat je je voor altijd zo schuldig zult voelen? NEE, en ook een beetje JA.

NEE,  het hoeft je zo niet blijvend te blokkeren, het hoeft niet dat het je slecht doet voelen over jezelf.

Toch een beetje JA, omdat het schuldgevoel je toont dat er iets niet klopt, voor jou.  Het toont je dat er iets is dat JIJ eigenlijk anders wil (anders had je je er niet schuldig om gevoeld). Het toont je, op een weliswaar vervelende, irritante, gedeeltelijk ondermijnende manier dat er iets wil veranderen in jouw leven.

Alleen schieten we dan vaak in iets anders, evenmin opbouwend. Je kent dat wel, zo van die goedbedoelde, met lichte aandrang en al dan niet verborgen, maar toch verwijtende ondertoon, peptalk aan jezelf:

• “Kom, volgende keer ga je je geduld bewaren.”
• “Als je nu eens gewoon je wekker wat vroeger zet.”
• “Laat je niet zo opjagen, dan gaat het veel beter.”
• “Zorg dat je eten klaar staat, zodat als je thuis komt, de kinderen onmiddellijk kunnen eten, dan hoef je ze geen koek te geven.”
• “Leg je GSM aan de kant en ga met hen spelen, dan hebben ze geen nood aan TV.”
• “Laat de boel voor wat die is en richt je op wat belangrijk is.”
• “Tel de volgende keer tot 10 en antwoord dan pas. Je weet toch dat dat werkt.”
  ….

Dat zal allemaal wel kloppen, maar het gaat helemaal voorbij aan het feit dat jij niet zomaar je geduld hebt verloren. En nu geef je jezelf op je kop want eigenlijk zeg je aan jezelf, had je het anders aangepakt, dan had je je zo schuldig niet moeten voelen. “Eigen schuld, dikke bult.” Hup, nog een schep er bovenop.

Hoe geraakt je hier uit?

1. De basis is zorgdragen voor je eigen innerlijke ballon. Zo kan jij de rust terug vinden voor jezelf. Alleen als jij opnieuw aarde onder je voeten voelt, ga je iets kunnen veranderen aan de situatie. Verandering roept heel vaak weerstand op dus is het belangrijk dat jij stevig genoeg staat. Je hoeft niet te blaken van zelfvertrouwen, maar als jij je goed genoeg voelt in je rol als ouder zal wat tegenwind je niet doen wankelen. 

2.  Uitzoeken wat er eigenlijk aan de hand is. Wat gebeurt er nu precies dat maakt dat jij je geduld verliest waardoor je dingen zegt of doet waar je achteraf spijt van hebt?

Je kan pas iets veranderen als je echt weet waarover het gaat. Vaak komen we niet verder dan, dit wil ik niet meer, ik wil dat dit stopt. 
Wat zit er allemaal in ‘dit’? Wat hiervan hoort bij jou? Wat is van je kind? Wat draagt de situatie er aan bij?

Dit uitzoeken vraagt dat je uit de greep van het schuldgevoel en van je eigen innerlijke kritiek kunt blijven. Een uitdaging!

Wil je graag een wereldautoriteit horen op dit vlak en het rechtstreeks van haar leren?
Dan nodig ik je van harte uit op de workshop “Be Kind to Yourself as a Parent” van Ann Weiser Cornell op 25 mei van 10u tot 16u30 in Haacht.

Alle info en inschrijven op: https://www.ontspannenopvoeden.be/be-kind-to-yourself-as-a-parent/

Ps: als je inschrijft vóór 15 april betaal je slechts 167 ipv 197 euro. 

“If we doubt that the foundation for inner work is compassion for self and self-honoring behavior, we need only remind ourselves that the opposite approach, feeling guilty or judging ourselves has never really worked.” ~ John Earle

Hartelijke groeten,

Joke