“Goed genoeg”
Het is een concept dat ik in mijn opleiding tot psychologe heel vaak gehoord heb, “the good enough mother” van D. W. Winnicott. Maar al die theoretische kennis van vijf jaar basisopleiding en drie jaar psychotherapieopleiding konden me niet voorbereiden op hoe ik het ouderschap zou ervaren en beleven.

In eerste instantie gaf al die kennis mij ongelofelijk veel druk en stress, samen met alle info uit de vele populaire boeken over opvoeding en de Brieven aan Jonge Ouders – ooh, ik voel de rillingen nog lopen als er ik er aan terugdenk.
Ik “las” alleen wat ik allemaal niet goed deed, wat er niet goed ging. Ik was constant ongerust, want mijn baby paste niet in wat er daar stond.
Ik was zo een moeder die dacht dat ze zelfs ‘goed genoeg’ niet goed genoeg deed…

En dan nog maar te zwijgen van de vele, echt goed bedoelde, adviezen van iedereen rondom mij.  Ik had alleen maar het gevoel dat ik niet voldeed, dat ik het niet kon, moeder zijn, “goed” voor mijn baby zorgen. Ik was niet goed genoeg.

Ik weet wel, al die onzekerheid maakte dat ik in eerste instantie mij nog meer ging richten op wat anderen vertelden of schreven. Om dan telkens opnieuw in die spiraal te belanden van me slechter en onkundiger te voelen.

Het moest anders.
Met alleen maar het verstandelijk proberen te snappen, proberen zo goed mogelijk te doen wat ‘anderen’ zeiden, ging ik er duidelijk niet komen. Een post-natale depressie, werkonzekerheid, een baby met een hartafwijking, een man met een, gelukkig, goedaardige kanker, een echtscheiding, verhuizen, nog eens verhuizen,… zorgden er mee voor dat ik een andere weg moest inslaan.  

Dit is een stuk van mijn persoonlijk verhaal, en ik hoor dit ook steeds terugkomen bij andere ouders, hoe externe omstandigheden er mee voor zorgen dat je er precies niet meer rond kunt: het moet anders.

Nu zou ik het voor mezelf formuleren als ik WIL het anders. Destijds voelde de druk er achter enorm, dat het wel aanvoelde als een ‘moeten’, alleen zonder die negatieve bijklank. Het was meer een drive vooruit.

Wat is dat “anders” dan geworden?

Eén van de belangrijkste dingen die ik geleerd heb om anders te doen, is stoppen met DOEN, met willen veranderen, met willen oplossen, met fixen en ER te gaan ZIJN.
Zijn bij mezelf en zijn bij mijn kind(eren).

ER ZIJN vind ik zelf één van het allermoeilijkste en toch het belangrijkste wat ik kan ‘doen’ als mama.
Ook al kan ik daarmee de pijn niet wegnemen die mijn kinderen ervaren.
Ook al kan ik daarmee niet voorkomen dat ze gekwetst worden.
Ook al lost dat hun problemen niet op.

En toch verzacht dat hun pijn.
Brengt mijn aanwezigheid hen tot rust.
Vinden zij zelf een oplossing, of niet.

Mijn kinderen en hun vele emoties/verhalen er kunnen laten zijn zoals het is, zonder het te willen beter maken, is me maar gelukt als ik dat ik eerst kon voor mezelf. Was dat een uitdaging!
Ondertussen lukt me dat, meestal toch 😀 of vind ik het uiteindelijk wel terug.

Het is voor mij ook de opstap geweest om mezelf als mama “goed genoeg” te vinden. Ik kan je vertellen, dat is echt een verademing.
Lukt me dat altijd? Nee
Lukt me dat bij alles? Nee
Weet ik dat het kan? JA
En ik zie dit ook bij zovele anderen gebeuren als ze eenmaal die vaardigheid onder de knie krijgen.

Zoek jij ook naar manieren om met meer zelfvertrouwen in je ouderschap te staan?
Vraag jij je af hoe je dat in hemelsnaam doet, je geduld bewaren op het moment dat alles precies uit de hand loopt?
Weet je niet goed hoe je dat moet doen, de balans vinden tussen wat je kind wilt, jijzelf, je partner in al die dagelijkse situaties?
Kijk je uit naar die momenten dat je kinderen gewoon doen wat je vragen, zonder discussie, zonder gedoe?

Dan ben je van harte welkom op mijn workshop “Ontspannen opvoeden: kan (ik) dat wel?” op donderdag 28 maart 2019 van 9u30 tot 16u in de pastorie van Wakkerzeel (Haacht).

Alle info: www.ontspannenopvoedenkan.be/workshop

Kostprijs: 53€, incl broodjeslunch, hand-outs, goodiebag

Wil je inschrijven of heb je nog vragen? Stuur me een mailtje op joke@ontspannenopvoeden.be en ik help je graag verder.

Hartelijke groeten,
Joke

Ps: Winnicott bedoelde nog heel wat meer, en eigenlijk iets heel anders, bij zijn begrip “the good enough mother”. Hij had het namelijk over de noodzaak ervan voor de ontwikkeling van het kind.  Je kan daar meer over lezen in mijn volgend artikel, met de iets wat uitdagende titel misschien:  “Waarom de perfecte moeder zijn schadelijk is voor je kind. Over de noodzaak van ‘goed genoeg’ en hoe dit geen excuus is om alles maar op zijn beloop te laten”.