Ik herinner het me nog levendig hoe mijn oudste dochter, ze moet toen een jaar of vier, vijf geweest zijn, vlak voor ze moest gaan slapen met volle overtuiging zei/riep: “mama, ik haat je, ik haat je”.  Ik denk dat mijn mamahart op dat moment een slag oversloeg.  Zo hard kwam dat binnen.

Vroeger zou ik daar helemaal van overhoop hebben gelegen van binnen. Ik weet niet hoe dat voor jou is, maar als één van mijn kinderen dat totaal onverwacht maar duidelijk erg gemeend zegt, dan raakt mij dat, in de kern van mijn mama zijn.  Ik wil een goede mama zijn voor mijn kinderen. Ik wil dat zij dat ook zo zien. Ik wil helemaal niet dat ze mij haten.

Vroeger zou ik boos geworden zijn omdat ik vond dat ze geen gelijk had, of haar beginnen verwijten (‘ik doe zoveel voor jou en dan zeg je zoiets’), of uit totaal ongeloof en verbazing beginnen ontkennen dat ze mij zou haten of zou ik proberen haar te sussen dat het toch niet zo erg kon zijn of …. met mijn mond vol tanden staan omdat ik niet weet hoe te reageren nadat ik me zo afgewezen voel door haar…

Wat doe je dan, wanneer je “ik haat je” naar je hoofd geslingerd krijgt?

Daar sta je dan als mama, je probeert zo hard je best te doen om het goed te doen en dan krijg je ”ik haat je, ik haat je”naar je hoofd geslingerd. Wat doe je dan?

Stap 1: Ik 

Ik weet niet of het je opgevallen is in wat ik hierboven schreef, maar de meeste van mijn zinnen bevatten heel veel ‘ik’, ze gaan over mij.  En dat is net wat ik gedaan heb toen, eerst voor mezelf gezorgd. Ja, het is helemaal oké, zelfs aan te raden om op zo een moment eerst aan jezelf te denken.

Ik heb eerste gezorgd voor mijn eigen geraakt zijn, mijn eigen pijn, want daar moet ik niet flauw over doen, als mijn kind zo iets zegt dan raakt me dat echt hard en dan ben ik daar even echt niet goed van.
Dat heeft dus eerst mijn aandacht nodig. Ik check bij mezelf vanbinnen hoe het mij is en geef dat de nodige erkenning.

Als ik dat niet doe, ga ik roepen, ga ik sussen, discussiëren met een kind dat duidelijk erg kwaad is op mij. En we weten allemaal wel wat er gebeurd als je begint te roepen op een kind dat boos is, dat wordt alleen nog maar bozer en dan is het hek helemaal van de dam.
Ik heb de rust en aandacht nodig om te kunnen horen wat mijn dochter mij eigenlijk wil vertellen en zo te voorkomen dat het uitmondt in ruzie.

Hoe liep het verder?

Stap 2: Mijn dochter

Mijn exacte reactie kan ik me niet meer herinneren, maar het zal iets geweest zijn in de trend van: “amai, iets in jou maakt dat je precies wel erg boos bent op mama.  Er is precies iets dat je echt niet leuk vindt aan mij”.  “Ja”, zei ze, “ik vind het echt niet leuk dat we bij jou geen Wii hebben en bij papa wel”.  Mijn mamahart ontspande. Dat kon het wel dragen.

Wist ik dat dat er ging komen? Neen. Er was eerst alleen maar de “ik haat je”.
Bij mezelf vanbinnen kunnen erkennen wat haar plotse en intense uitspraak met mij deed en dit te dragen, maakte het mogelijk om met mijn aandacht helemaal bij haar te zijn, zonder afbreuk te doen aan haar beleving (noch aan de mijne).  Zo kreeg zij de kans om onder woorden te brengen helemaal hoe het was voor haar en verder te exploreren wat daar nog allemaal was.

Wat kwam er nog?

Mijn dochter en ik hadden vervolgend een kort gesprekje (het was bedtijd voor haar) over wat er nog allemaal was rond die Wii en over de verschillen tussen hoe het is thuis bij mama en thuis bij papa. Eenmaal dat allemaal gezegd was, kon ik haar lijfje zien ontspannen en vond ze haar slaap.

Win-win situatie voor ons allebei.  Zij had haar ding kunnen zeggen en viel redelijk snel in slaap. Ik opgelucht, op zoveel manieren.  Ik was dan toch geen slechte moeder, oef.  Het heeft geen uren geduurd voor ze ging slapen en ik had dus nog mijn avond, gelukkig.  En in plaats van alle twee opgedraaid te zijn en met een slecht gevoel weg te gaan, had dat dit ons goed gedaan.

Wil je hiervoor handvatten?

Dan ben je heel welkom op mijn lezing over ontspannen opvoeden op donderdag 22 november van 20u-21u30, boven de ViaVia in Heverlee.

Herken jij je hierin?

• Je wil zo graag een opbouwend gesprek met je kind over de dingen die jij graag anders zou zien lopen thuis, maar dergelijke discussies eindigen steeds in kletterende ruzie’s.
• Je hebt al heel wat boeken gelezen en iedereen in je omgeving geeft je ongevraagd advies over alles met als gevolg dat jij niet meer weet van welk hout pijlen maken.

Gun jezelf een avond waar zelfzorg en zorg voor je gezin hand in hand gaan, waar niks moet en iedereen weet dat ontspannen opvoeden allesbehalve vanzelfsprekend is en dit aan de kennismakingsprijs van 24 euro (incl. BTW).
Breng je iemand mee dan is het 35 euro (incl. BTW) voor jullie twee.  Dat mag je partner zijn, graag, maar het kan evengoed een buurvrouw zijn, een goeie vriend(in), de vaste babysit, onthaalmoeder,….

Wat mag je verwachten?
Je krijgt concrete handvatten mee voor hoe je, zelfs na een drukke werkdag, de rust kunt vinden om niet weggeblazen te worden door alles wat er thuis op je afkomt.

Ik laat je ook proeven van hoe je als ouder de stevigheid kunt vinden om zelf te beslissen wat jij en je kind nodig hebben.

Alle info over de lezing kan je hier terugvinden of download de flyer.

Nog vragen? Stuur me een mailtje op info@jokevanhoeck.be

Ik verwelkom je graag en tot binnenkort!
Joke