Dit ben ik, 11,5 jaar geleden. Mijn oudste dochter was 4 weken oud. 4 generaties aan moeders en dochters. Een herinnering aan hoe ik als prille moeder (ja, zelfs bij een tweede voelde het voor mij toch als opnieuw beginnen) deel uitmaakte van een groter geheel, dochter van een dochter van een dochter.
Bijna 4 jaar geleden verloor ik mijn moeder, drie jaar daarvoor mijn grootmoeder.
Deze maand word ik 40.
Al die vier’en zie ik nu pas bij het schrijven 😉
Misschien daarmee dat het mij nu zo bezig houdt:
Hoe ben ik dochter en kleindochter geweest?
Hoe verhoud ik mezelf tot mijn dochters en zij tot mij?
Soms voelt het alsof ik afgesneden ben van mijn wortels, ook al weet ik dat ik als moeder in al die jaren vele nieuwe wortels heb moeten ontwikkelen om als mama te kunnen blijven staan in alles wat er op mij af kwam.
Of je ’t nu wilt of niet, verhalen en ervaringen van generaties krijg je met de paplepel mee. Alleen, die passen vaak niet meer (voldoende) in hoe je je eigen leven vorm hebt gegeven of heeft gekregen.
Een thema dat nu erg op de voorgrond staat daarin is:
Mocht ik, kon ik zijn wie ik ben?
Hoe doe ik dat met mijn kinderen
Mijn spontaan aanvoelen op die eerste vraag is ‘nee’.
Achteraf gezien is dat ook niet zo verwonderlijk. Jezelf mogen zijn, ruimte krijgen voor wie jij bent, dat was iets dat niet kon in de context waarin zowel mijn grootmoeder als mijn moeder zijn opgegroeid.
Twee typerende verhalen/anekdotes zijn bij mij blijven hangen.
Zo mocht mijn grootmoeder pas trouwen met mijn grootvader nadat haar broers getrouwd waren en nadat zij de eerste jaren in hun prille gezinnen moest gaan helpen in het huishouden.
Mijn moeder komt uit een bakkersgezin met tien kinderen waar iedereen een steentje aan moest bijdragen. De oudste zussen bleven thuis om te helpen en hebben hun middelbaar niet mogen afmaken. Mijn moeder haar broers moesten/mochten gaan studeren. Mijn moeder mocht uiteindelijk in avondschool iets gaan doen, maar moest overdag mee helpen in de bakkerij.
Stiekem iets gaan lezen onder een boom en hopen dat je niet betrapt werd, was zo wat het meeste dat mijn moeder kon doen voor zichzelf als kind, als tiener.
Kinderen van hun tijd
De waarden en normen die mijn grootmoeder en moeder meegekregen hebben over wat kinderen nodig hebben om te groeien, wat ouder zijn betekent en hoe je dat omzet in de praktijk, zijn erg verschillend aan wat ik doorheen de jaren met scha en schande, met vallen en opstaan heb ondervonden. Zowel voor wat ik nodig heb als in de zorg voor mijn eigen kinderen.
Stiekem hoop ik dat mijn kinderen later, als zij ouder worden, niet te vaak in zichzelf gaan denken: “Dit wil ik anders doen dan mijn moeder”. Ik hoop echt dat ik iets wezenlijks kan meegeven dat zij ook de moeite waard vinden om door te geven.
Ik weet dat mijn grootmoeder en mijn moeder mij graag gezien hebben, dat is het punt niet. Zij waren kinderen van hun tijd.
Ik ook. Ik hoop stiekem wel dat mijn kinderen niet door hetzelfde intense geworstel moeten als ikzelf.
Joke
P.s.: Herken je iets van dit geworstel, over hoe je het anders wil doen dan wat je meegekregen hebt van thuis? Weet je ergens wel dat je het anders wil, maar weet je niet hoe?
Dan kan ik je op volgende drie manieren helpen:
- Op donderdag 23 januari geef ik voor de eerste keer in het nieuwe jaar mijn ééndaagse workshop: “Ontspannen opvoeden: het hoeft geen illusie te blijven”
Je ontdekt in één dag de 3 stappen hoe jij jouw rol als ouder kan vervullen met meer rust en vertrouwen in jezelf en voor je kinderen: echte zelfzorg, jouw visie op opvoeding en ontspannen inspelen op de noden van je kind. Alle info over de workshop en de aanmeldlink vind je hier. - Op dinsdag 4 februari en donderdag 6 februari geef ik mijn gratis webinar: Soms zou ik mijn kind echt achter het behang willen plakken – hoe parental burn-out voorkomen.
Je volgt het gewoon van thuis op het moment dat jou het best past, om 20u30 op 4/02 of om 10u op 6/02 en ontdek waarom opvoeden niet anders kan dan mislopen en hoe ook jij je geduld kan terugvinden zodat het schuldgevoel over hoe je reageerde achterwege kan blijven. - Spreek je me liever één op één?
Contacteer me via een berichtje of mailtje en ik nodig je uit voor een kennismakingsgesprek. Tijdens dit (gratis) verkennend gesprek onderzoeken we samen waar jij op dit moment tegenaan loopt met je kind, waarmee je precies worstelt in je ouderschap, wat je wil bereiken en hoe ik jou daarbij kan helpen.
Nog vragen? Stuur me even een mailtje op joke@ontspannenopvoeden.be, ik antwoord met veel plezier!