Als ik dit schrijf, zit ik op de repetitie van de band van mijn schoonfamilie waar ik ook deel van uit maak. 
Het was een gepuzzel om er te geraken. Oorspronkelijk gingen mijn partner en ik mekaar afwisselen, zodat er iemand thuis was voor de jongste, maar dat was zonder mijn teen gerekend. Auto rijden zat er niet in. Gelukkig hebben we buren waar we op kunnen terugvallen. Babyfoon geplaceerd.

Ook al is zij niet hier, soms lijkt het alsof ik haar hoor, fantoomgeluiden 😉 en mijn lijf reageert mee: ‘Oei, ze is wakker’, ‘We spelen te luid’, … Mijn hele systeem blijft precies op haar gericht, ook al is het niet nodig.Ken je dat?

Ik heb het nog lang gehad bij de twee oudste. Zachtjes de trap op lopen, geen licht aandoen, terwijl ze helemaal niet in bed lagen. Het bleef het langst plakken op mijn slaap. Het is te zeggen, mijn onderbroken slaap, bij ’t minste geluid in de nacht wakker schieten, helemaal alert, klaar om in actie te schieten, voor de kinderen. Bij het afgaan van de wekker had ik dat niet 😀

Het was zo in mijn systeem ingebakken geraakt dat ik extra hulp ben moeten gaan zoeken zodat ik terug kan doorslapen. Het had met momenten echt iets absurd. De kinderen sliepen goed door en was ik diegene die ’s nachts wakker werd en dan niet meer in slaap geraakte.

Die ondersteuning had ik echt nodig. Onvoldoende slaap werkt zo ontregelend.

Tegen dat mijn slaap meer op punt was, kon ik meer en meer terug gaan luisteren naar mijn lichaam en opmerken hoe dat vaak reageert nog voor ik het zelf door heb. Ik merkte hoe gevoelig het is voor alles waar de kinderen in betrokken zijn: als ze iets vragen, als hen iets overkomt, als ze thuis bezig zijn onder elkaar, als ze ….
Het maakt eigenlijk niet uit wat. Het doet sowieso iets met mij.

Me hiervan bewust worden, dat dit ook mijn ballon deed vullen, was een belangrijke eerste stap. Die bewustwording verliep in stapjes.
In het begin realiseerde ik het me pas achteraf, nadat ‘het kwaad’ al geschied was en ik buiten proportie op hen gereageerd had: aaaah ja, mijn ballon zat vol. Later begon ik het op te merken terwijl het gebeurde, hoe mijn ballon op een of andere manier (meer) onder spanning kwam te staan als er iets voorviel met de kinderen.

Eerst was dat nog vaag: ‘Het doet iets met mij’. Al doende leerde ik te luisteren en te verstaan wat het precies met mij deed (frustratie, ongeduld, machteloosheid, bezorgdheid…) . Het was de opstap naar het ontdekken wat precies in die situatie met de kinderen mij zo omhoog deed gaan.

Zo kon ik gepaster gaan reageren op de situatie. Want eigenlijk (en natuurlijk) was ik niet gefrustreerd over alles van mijn kind. Het had dan bijvoorbeeld meer te maken met de manier waarop dochter of zoonlief iets vroeg.
Misschien was ik eigenlijk helemaal niet gefrustreerd over de inhoud van wat ze vroegen, eerder over de timing, waarvan zij eigenlijk niet konden weten dat het voor mij totaal niet uitkwam.

Waar gaat jouw ballon van omhoog? Wat heeft jou dat al doen inzien?
(nvdr. als je je afvraagt van waar die ‘ballon’ komt, het is een metafoor die ik gebruik in mijn webinars en workshops voor al wat je ervaart en meemaakt en hoe dit invloed heeft op hoe het is met jou)

Joke

P.s.: Vraag je je af hoe ook jij bewuster kan worden van wat er speelt in jouw ballon om zo gepaster te kunnen reageren op moeilijke situaties met de kinderen?
Dan kan ik je daarbij helpen op volgende drie manieren:

1. Op donderdag 23 januari geef ik voor de eerste keer in het nieuwe jaar mijn ééndaagse workshop: “Ontspannen opvoeden: het hoeft geen illusie te blijven” 
   Je ontdekt in één dag de 3 stappen hoe jij jouw rol als ouder kan vervullen met meer rust en vertrouwen in jezelf en voor je kinderen: echte zelfzorg, jouw visie op opvoeding en ontspannen inspelen op de noden van je kind. Alle info over de workshop en de aanmeldlink vind je hier.
2. Op dinsdag 4 februari en donderdag 6 februari geef ik mijn gratis webinar: Soms zou ik mijn kind echt achter het behang willen plakken – hoe parental burn-out voorkomen.
   Je volgt het gewoon van thuis op het moment dat jou het best past, om 20u30 op 4/02 of om 10u op 6/02 en ontdek waarom opvoeden niet anders kan dan mislopen en hoe ook jij je geduld kan terugvinden zodat het schuldgevoel over hoe je reageerde achterwege kan blijven.
   
3.  Passen bovenstaande data niet maar wil je er toch al verder mee aan de slag?
   Contacteer me via een berichtje of mailtje en ik nodig je uit voor een kennismakingsgesprek. Tijdens dit verkennend gesprek onderzoeken we samen waar jij op dit moment tegenaan loopt met je kind, waarmee je precies worstelt in je ouderschap, wat je wil bereiken en hoe ik jou daarbij kan helpen.

Nog vragen? Stuur me even een mailtje op joke@ontspannenopvoeden.be, ik antwoord met veel plezier!